SCOMBER

SCOMBER

Gallis, uti et Angliae ac Belgis, Maquerellus vocatus, inter pisces littorales et erectos, non tamen squamosos, sed levi cute praeditos, celeberrimus, etsi de eo benigne satis iudicent apud Athenaeum Diphilus et Niceslus, succi tamen est crassi ac viscosi, et difficilis concoctionis: ac propterea, quo pinguedo eius liquescat, saliri solet. Ex sanie vero putrescentium eliquabant olim garum laudatissimum, de quo vide Plin. l. 31. c. 7. Hinc Martialis in Xeniis, Epigr. 102.

Exspirantis adhuc Scombri de sanguine primo

Accipe fastosum, munera cara, garum.

Dixêre id Sociorum garum, quia a Sociis Populi Romani apportaretur: quales Hispani, unde idem Poeta in iisd. Epigr. 40.

Hesperius Scombri temperet ova liquor.

Nimirum Carthagine Novâ sive Spartariâ fiebat: atque id tanti pretii, ut nullus, praeterunguenta, liquor carius divenderetur, teste Plinio l. 31. c. 7. Odoris tamen fuisse ingrati, indicat hoc Poetae ante memorati l. 7. Epigramm. 93.

Unguentum fuerat, quod onyx modo parva gerebat,

Olfecit postquam Papilus, ecce, garum est.

Usum eius hodieque esse Constantinopoli, traditum est Bellonio. Variam garorum confectionem docent Geoponica Constantino tributa, l. 20. c. ult. ubi legas, garum αἱμάτιον scil. sanguineum, coeteris esse praestantius, quod idem esse ac illud Sociorum videtur. Namque μέλαν id seu nigrum, de Compos. Medic. l. 3. Galenus vocat: πρωτεῖον i. e. primarium, nominat Paulus Aegineta; Eô autem nigrum et sanguineum dicebatur, quoniam confieret ex piscium cruore, qui nigroris istius causa. Vide Gerh. Ioh. Vossium de Idolol. 4. c. 26. ubi Scombro subdit Τράχουρον, Gall. Maquereau bastard, q. d. Scombrum nothum. Involucra autem Scombrorum, ut et piperis, thuris aliarumque rerum emptarum, chartae viles, ut notum, malorum praecipue Poetarum carmina. Unde versus Catulli, Epig. 96. v. 8.

Et laxas Scombris saepe dabit tunicas.

Persius quoque Sat. 1. v. 41.

------ An erit, qui velle recuset

Os Populi meruisse, et cedro digna loquutus

Linquere nec Scombros metuentia carmina nec tus?